Jakżem szczęśliwy! Jady moją krew przeżarły,
Śmiercią zagraża mi los bezlitosny!...
Daj Bóg, by to sie stało!... Bo umarły...
Nie zna udręki miłosnej.
Wśród sześciu - z desek - ścian osamotniony
Przez wszystkich zapomniany, opuszczony,
Wołania sławy nie usłyszę,
Nawet twój głos nie wtargnie w moja ciszę!...
Lermontow Michaił Jurjewicz
0 komentarze:
Prześlij komentarz