"Słońce"

Barwy ze słońca są.
A ono nie ma
Żadnej osobnej barwy,
bo ma wszystkie.
I cała ziemia jest niby poemat,
A słońce nad nią
przedstawia artystę.


Kto chce malować świat
w barwnej postaci,
Niechaj nie patrzy nigdy
prosto w słońce.
Bo pamięć rzeczy,
które widział, straci,
Łzy tylko w oczach zostaną piekące.


Niechaj przyklęknie,
twarz ku trawie schyli
I patrzy w promień
od ziemi odbity.
Tam znajdzie wszystko,
cośmy porzucili:
Gwiazdy
i róże,
i zmierzchy
i świty.

Miłosz Czesław