“Idę do Ciebie...”

Idę do Ciebie
wśród bolesnych zbudzeń,
Mostem rozpiętym
na krawędziach zdarzeń,
Pode mną przepaść
utraconych złudzeń,
A za mną pustka
niespełnionych marzeń.

Jak ślepiec idę,
patrząc prosto w słońce,
Mego marzenia
drogą bez powrotu,
Tam, gdzie prowadzi
serce kochające,
Do ostatniego
zrywając się lotu.

Lecz wciąż daleką
gwiazdą mi jaśniejesz,
Na szczęścia niebie,
tęsknotą zamglonym,
Nazbyt daleką,
aby mieć nadzieję,
Że sen się spełni,
samotnie wyśniony.

Kurek Jan Lech