Ogrody duszy

Ty mnie w ogrody duszy zranionej zaprowadz,
Wyznaj mi lęki, troski i zmartwienia miły.
Otoczę cię mych ramion obronnym bastionem,
przed złym ochronię światem. Zostanie ta chwila,

niczym szlachetny kamień w skarbcu serc samotnych,
rozjaśni świat promieniem mych gorących myśli,
ozdobi twarz uśmiechem, doda blasku oczom
a może nawet kiedyś po nocach się przyśni.

I myśl twoja skrzydlata pofrunie wysoko
by spotkać się gdzieś z moją pod sklepieniem nieba.
I łza radości może ozdobi też oko,
gdy wzruszysz się wspomnieniem.
Co więcej potrzeba?

Mave Eryk